- ویتالیک بوترین مفهوم جدیدی از نودهای نیمهبیحالت معرفی کرد تا شبکه اتریوم را مقیاسپذیر کند.
- بوترین در آخرین مقالهاش توضیح داد که چگونه شبکه میتواند با نودهای سبکتر مقیاسپذیرتر شود.
شبکه اتریوم و توکن اتر آن در چند ماه گذشته به دلیل ظهور رقبای قوی در بازار، در حال عقبماندن بودهاند. مقیاسپذیری یکی از مشکلات اصلی در این زمینه است و برای رفع این مشکل، ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، در آخرین مقالهاش پیشنهاد جدیدی ارائه کرده است.
وی اخیراً مقاله جدیدی منتشر کرد و در آن طراحی جدیدی برای نودهای اتریوم را بررسی کرد تا کارکرد آنها برای کاربران عادی قابل دسترسی باشد. در حال حاضر، اجرای یک نود کامل در اتریوم نیاز به ذخیرهسازی کل بلاکچین دارد که از کاربران میخواهد ۱.۳ ترابایت برای وضعیت و حدود ۵۰۰ گیگابایت برای تاریخچه ذخیره کنند.
بوترین EIP-4444 را پیشنهاد کرد که نودهای سبکتر را ترویج میکند و نیازی به ذخیره ۱.۳ ترابایت وضعیت و ۵۰۰ گیگابایت تاریخچه ندارد. در حالی که اجرای یک نود کامل برای شبکه ارزشمند است، هزینههای غیرعملی آن باعث میشود که تقریباً غیرممکن باشد برای کاربران بیشتر به شبکه بپیوندند.
ویتالیک بوترین: نودهای نیمهبیحالت برای مقیاسپذیری اتریوم
بوترین در مقالهاش به سه جنبه اصلی پرداخت، شامل ایجاد یک راهحل ذخیرهسازی، تنظیمات جداگانه برای اجرا و ذخیرهسازی، و EIP-4444. EIP-4444 نودهای سبکتری را پیشنهاد میکند که فقط نیاز به ذخیرهسازی بخشی از دادهها به جای کل دفتر دارند.
نقشهراه جدیدی که بوترین در مقالهاش مطرح کرد، به چیزی به نام “نودهای نیمهبیحالت” اشاره دارد. این نودها توانایی افزایش محدودیت گاز لایه ۱ اتریوم را ۱۰ تا ۱۰۰ برابر افزایش میدهند. آنها بلاکها و کل زنجیره را بدون ذخیرهسازی دادههای کامل تأیید میکنند.
نودهای نیمهبیحالت یک مجموعه منتخب از دادهها را که نیاز به تأیید دارد، ذخیره میکنند، به جای اینکه یک مجموعه کامل را ذخیره کنند. این روش جدید هزینههای اجرای یک نود را با کاهش دادههای ذخیرهسازی ۵۰٪ کاهش میدهد.
یک تحلیلگر ارشد، رایان یون، نظرات زیر را درباره این پیشنهاد با Decrypt به اشتراک گذاشت:
“به آن مانند یک سیستم کتابخانه فکر کنید. اگر بتوانید کتابها را هنگام نیاز از کتابخانههای دیگر درخواست کنید، نیازی به داشتن هر کتاب در شعبه محلی خود ندارید.”
وایتالیک بوترین قبلاً تاکید کرده بود که نودهایی باید وجود داشته باشند که قابلیت عملکرد بر روی تلفنهای همراه را دارند. با این حال، ممکن است یک دهه یا بیشتر طول بکشد تا این فناوری به واقعیت تبدیل شود.